توسعه پایدار، ایده جدیدی نیست، اما تاریخی طولانی دارد. روشی که در دهه 1980 ادبیات دو علم توسعه و محیط زیست را به هم نزدیک کرد، جدید بود و ماهیت ارزشمند به هم وابسته این اهداف را مشخص نمود. در دهه 1990 مفهوم توسعه پایدار، مفاهیم توسعه مبنی بر واقعیت محیط زیست های بومی و نیازهای فقیرترین بخش های جامعه را در برگرفت که از مدل های خطی موازی توسعه اقتصاد آماری در دهه 1960 بسیار فاصله گرفته بودند (الیوت، 1388، ص. 59).

اجلاس زمین در ریودوژانیرو در سال 1992 اهمیت موضوع را پیش از پیش در سطح جهان مطرح ساخت و دستور کاری مبنی بر تلاش های جمعی همه کشورها را برای تحقق توسعه پایدار تدوین کرد (الیوت، 1388، ص. 16).

لازمه دستیابی به توسعه پایدار، درک و به کارگیری این مفهوم است که آینده ما به عنوان یک فرد از  جامعه انسانی، یک خانواده، یک جامعه، یک ملت و یک زمین در ارتباطات متقابل بین انسان و محیط زیست خلاصه شده است.

برخی تعاریف توسعه پایدار عبارتند از:

• توسعه پایدار الگویی از تحولات اقتصادی، ساختاری و اجتماعی است که مزایای اقتصادی و دیگر مزایای اجتماعی زمان حاضر را، بدون به خطر انداختن مزایای بالقوه آینده، بهینه              می سازد (گودمن[1] و ردکلیفت[2]، 1992).
• توسعه پایدار فرآیندی است که در آن خط مشی اقتصادی، مالی، انرژی، کشاورزی، صنعتی و سایر خط مشی ها به گونه ای طراحی می شوند که منجر به توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برای بشر گردند (پرونک[3] ومهابوبل[4]، 1992).
• در سال 1992 در کنفرانس زمین توسعه پایدار چنین تعریف شد: رفع نیازهای نسل حاضر بدون چشم پوشی از نیازهای نسل های آینده. کمسیون جهانی محیط زیست، توسعه پایدار را اینگونه تعریف کرد: “توسعه پایدار فرآیند تغییری است در استفاده از منابع، هدایت سرمایه گذاری ها و جهت دهی توسعه تکنولوژی که با نیازهای حال و آینده سازگار باشد” (org/wiki/Sustainable_development, 2013).
• تعریف ارائه شده توسط کمسیون برانت لند[5] (کمسیون جهانی پایداری و توسعه) عبارتست از: “توسعه ای که نیازهای نسل امروز را بدون اینکه توانایی نسل های آتی را در برآوردن نیازهای خود به مخاطره اندازد تامین کند و اینکه توسعه پایدار رابطه متقابل انسان ها و طبیعت در سراسر جهان است” (کراج[6] و روجر[7]، 2008).

2-6-3- مدیریت زنجیره تامین پایدار[8]

واژه ” مدیریت پایدار زنجیره تامین ” اولین بار در دهه 1980 توسط کمسیون جهانی توسعه پایدار[9] با انتشار واژه ” استفاده پایدار” و “توسعه پایدار” مورد استفاده قرار گرفت. کمسیون جهانی توسعه پایدار با اشاره به تهدیدهای ناشی از نابودی منابع طبیعی انسان ها و حیوانات و محیط زیست واژه “توسعه پایدار” را در سال 1987 تعریف کرد. جهت دستیابی به توسعه پایدار، سازمان ها بقای خود را در مسئولیت پذیری در سه حوزه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی یافته اند. بدین منظور سازمان های موفق با اتخاذ مدل مدیریت سبز، موفقیت پایدار خود را توسعه می دهند. توسعه پایدار دارای سه جنبه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی (شکل2-3) می باشد (فراهانی و همکاران، 2009

      [1]  Goodm

      [2]  Redclift

      [3]  Pronk

      [4]  Mahabubul

      [5]  Brundtland

      [6]  Craig

      [7]  Rogers

      [8]  Sustainable Supply Chain Management(SSCM)

      [9]  World Commission Environment Development(WCED)

لینک خرید و دانلود پایان نامه :

شناسایی و ارزیابی مولفه های مدیریت زنجیره تامین سبز با رویکرد تصمیم گیری های چند معیاره فازی (مطالعه موردی: صنعت مواد غذایی)